GRAND TOUR ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΒΑΤΕΣ
Ο Matteo μοιράζεται μαζί μας μερικές στιγμές από το GRAND TOUR de FRANCECORTA της περασμένης 23ης Ιουνίου, 1,900 μ., 5 βαθμούς και πολλή βροχή! Τέλεια συστατικά για μια ακόμα πιο τροφοδοτημένη με αδρεναλίνη Οδηγική ΕΜΠΕΙΡΙΑ FULLGAS!!!!
Ένα υπερ-εξοπλισμένο Vanda με ένα bgm κινητήρας που σπρώχνει σαν τρένο, συν bgm Αναρτήσεις και φρένα για να μας κρατούν κολλημένους στο έδαφος.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ετοιμος να φύγω! Το “Vanda” (μου Vespa PX) είναι ακόμα πιο όμορφο όταν είναι φορτωμένο με αποσκευές! Προορισμός; Μεγάλη περιήγηση στη «Franciacorta»!
Ομολογώ, υπάρχει λίγος ενθουσιασμός πριν την αναχώρηση, με περιμένουν πολλά χιλιόμετρα, φεύγω μόνος (μήπως γερνάω, καθώς με κάνει να παρατηρώ μια λευκή τρίχα στα γένια μου;); Ωστόσο, όπως πάντα, μόλις ανάψω τον κινητήρα και ακούσω εκείνο το κανονικό φουσκωμα του 2χρονου, συνοδευόμενο από ένα τσουρέκι καπνού… η αδρεναλίνη ανεβαίνει ως η επιθυμία να αλέσει τα Kms!
Η Franciacorta είναι μια λοφώδης περιοχή στη Βόρεια Ιταλία που δίνει το όνομά της σε ένα τυπικό αφρώδες λευκό κρασί… Αυτό ακριβώς μας περιμένει στη Franciacorta, οι λόφοι, η οινογευσία και το όμορφο τοπίο που πλαισιώνει την περιοχή, δηλαδή λίμνες και βουνά!
Αργά το απόγευμα έφτασα στον προορισμό μου, ένα όμορφο Bed and Breakfast περιτριγυρισμένο από πράσινο, μια τεράστια ανακαινισμένη αγροικία που υποδέχεται εμένα, η “Vanda” και οι πρώτοι μου φίλοι έφτασαν για την αυριανή περιοδεία! Το βράδυ περνάει γρήγορα στη μικρή πόλη, με αρχηγό τον Nicola (γνωστός και ως Gino, ο ντόπιος) που μας πηγαίνει σε μια όμορφη παμπ με καλή παγωμένη μπύρα και πολλή νυχτερινή ζωή! Έρχεται καταιγίδα, αλλά για αύριο προβλέπεται ηλιοφάνεια!
ΣΑΒΒΑΤΟ 22
9 το πρωί, προγραμματισμένη συνάντηση στο καφέ για πρωινό, μοίρασε τα gadget και φύγε! Τι ωραίο που ξανασυνάντησα τόσους πολλούς φίλους, που ξαναβλέπω τον Valter, έναν αναβάτη Vespa που με είχε «σώσει» όταν είχα κολλήσει σε ένα χειμωνιάτικο οδικό ταξίδι και επιτέλους συνάντησα μερικούς ακόλουθους του το κανάλι μου στο Youtube (Vespa Crazy Riders) όπως ο μεγάλος Massimo και ο Stefano!
Καφές και κρουασάν για να μας τροφοδοτήσουν, γεμάτα ρεζερβουάρ, βρυχηθμένες βέσπες και φεύγουμε! Ευχαριστούμε τον Giuseppe και την Deborah που μας ενθουσίασαν συμμετέχοντας με τη Vespa GL (Gran Lusso) του 1964... Εκτός από τα 60 τους χρόνια, η Vespa τους είναι πολύ ξεχωριστή γιατί, όπως μαρτυρά ο Giuseppe με πολλές ασπρόμαυρες παλιές φωτογραφίες, είχε συμμετάσχει σε πολλούς διαγωνισμούς όλα αυτά τα χρόνια, με σέλανε οι πατεράδες και οι θείοι του Τζουζέπε! Γύρος της Σικελίας, γυμναστήρια, αγώνες κανονικότητας, μια πολύ αξιοσέβαστη γενεαλογία που σήμερα μας τιμούν με αυτή την υπέροχη έκπληξη!
Ξεκινάμε αμέσως με κάποιες ονειρεμένες απόψεις, κλείνω την παρέα και βλέποντας αυτές τις όμορφες βέσπες να χορεύουν ανάλαφρα ανάμεσα στις καμπύλες, βυθισμένες στο πράσινο των αμπελιών και μερικές φορές στα στενά περάσματα των αρχαίων τειχών αγροικιών και κάστρων, με ενθουσιάζει βαθιά!
Τη μεγαλύτερη χαρά όμως μου τη δίνει ένα παιδί, από το μπαλκόνι του σπιτιού του μας βλέπει όλους να περνάμε, είναι 7/8 χρονών, σηκώνει τα χέρια προς τον ουρανό και αυθόρμητα φωνάζει «ΕΕΕΕΕΕΧ!!!»
Αυτή είναι η Vespa, απλά τη λατρεύετε! Είναι όμορφο, είναι ωραίο, απλά μπαίνει στην καρδιά ενός παιδιού που δεν ξέρει τι είναι, αλλά αρκεί να το κοιτάξεις για να κάνει το χαριτωμένο σχήμα του να μεταφέρει χαρά και τα συναισθήματα που νιώθουν οι λάτρεις της Vespa όταν τις οδηγούν μαζί!
Κάνει ζέστη, ο ήλιος ψηλά και διψάμε έστω και λίγο! Την ώρα που θα φτάσουμε στο κελάρι «Mirabella Franciacorta», όπου, μετά από μια επίσκεψη που ξεκινά από τους αμπελώνες για να φτάσει στα ιστορικά κελάρια, δοκιμάζουμε διάφορα είδη αυτού του φρέσκου αφρώδους οίνου, με επικεφαλής τον ειδικό και φιλικό μας οδηγό, την Chiara.
Επιστρέψαμε στη σέλα! Τώρα σοβαρεύει! Βουρτσίζουμε μερικές όμορφες καμπύλες, φαρδιές και στρογγυλές, σε μια λεία επιφάνεια του δρόμου που ανεβαίνει στο βουνό και μετά κατεβαίνει ξανά και ανοίγει μια θέα στη γαλάζια λίμνη Iseo!
Ένα διάλειμμα για πικ-νικ με θέα στη λίμνη είναι αυτό που χρειαζόμασταν, όπως σάντουιτς, τυριά, το παραδοσιακό ουκρανικό καρυκευμένο κρέας που φέρνουν οι Yaro και Oksana, το κέικ του Stefano και ο καφές που ετοιμάζω αυστηρά με την καφετιέρα! Τώρα η μεγάλη διάβαση! Πάνω από 100 χιλιόμετρα καμπυλών θα μας μεταφέρουν στους λόφους που χωρίζουν τη λίμνη Iseo από τη λίμνη Idro, μπαίνουμε ακριβώς στα βουνά, στο δάσος, μια κάπως άγρια περιοχή με έναν δρόμο που ξεκινάει πολύ ελικοειδής. Ακολουθώ το όμορφο λευκό PX του Riccardo «χωρίς δείκτες» που είναι ακόμα πιο ευχάριστο στο μάτι. Στα μισά του δρόμου βρίσκουμε μερικούς Ολλανδούς αναβάτες Vespa, σε περιοδεία με το Rally 200 τους (έκδοση αφιερωμένη στην αγορά της Βόρειας Ευρώπης, με κάποιες διαφορές, όπως οι κλειστές εισαγωγές αέρα).
Στη συνέχεια, ο δρόμος ανοίγει, γίνεται γρήγορος, ομαλός, πιο ξεκούραστος, όπως θα έπρεπε να είναι προς το βράδυ, όταν η κούραση αυξάνεται και τώρα περνάμε τη λίμνη Idro στο ηλιοβασίλεμα. Ένα ωραίο ξενοδοχείο μας περιμένει στην καταπράσινη και ήσυχη ακτή…
Μια βόλτα για να κουβεντιάσετε και να χαλαρώσετε λίγο, μετά δείπνο με μια εξαιρετική πέστροφα λίμνης και το κουίζ Vespathemed για να κερδίσετε τα πολλά λίτρα BGM Pro Race Oil που προσφέρει το ScooterCenter για την περίσταση!
ΚΥΡΙΑΚΗ 23
Σήμερα υπάρχει το κερασάκι στην τούρτα της περιοδείας, το πέρασμα Crocedomini, με το υψόμετρο των 1,892 μέτρων, αλλά βρέχει. Βρέχει πολύ.
Βλέπω κάποια ελαφρώς ανήσυχα βλέμματα, δικαίως… αλλά ξέρετε, όταν βλέπω δύσκολες καιρικές συνθήκες ενθουσιάζομαι ακόμη περισσότερο και ξέρω ότι αν παρακάμψουμε το πιο όμορφο μέρος της περιοδείας θα μας άφηνε δυσαρεστημένους.
Αξιολογούμε προσεκτικά τον καιρό και κοιτάμε προσεκτικά τα βουνά προς την κατεύθυνση που πρέπει να πάμε… «Μπορεί να γίνει» Λέω μέσα μου, θα βρέξουμε, αλλά είναι εφικτό. Δεδομένου του υψομέτρου, το μόνο πρόβλημα μπορεί να είναι τα κρύα χέρια, οπότε «ας ζητήσουμε από το ξενοδοχείο μερικά γάντια λατέξ» για επιπλέον προστασία!
Η ανάβαση στο πέρασμα Crocedomini ξεκινά! Βρέχει, το τοπίο είναι πραγματικά συναρπαστικό, ο δρόμος είναι πολύ όμορφος αλλά και πολύ απότομος, βρέχει πολύ, αλλά χαιρόμαστε!
Είναι η πρόκληση μας προς την ανάβαση, δεν τα παρατάμε καθόλου! Κάθε χιλιόμετρο που περνά ξέρω ότι είμαστε όλοι λίγο πιο κρύοι, ότι το νερό αρχίζει να μπαίνει σε κάποια γωνιά των ρούχων μας, ότι η ορατότητα πίσω από το γείσο πέφτει, αλλά οι Crazy Riders δεν τα παρατάνε ούτε ένα μέτρο. Αντίθετα, πιέζουν δυνατά και ακόμη και οι βέσπες σπρώχνουν ζωηρά!
Σταματάω για να βγάλω μερικές φωτογραφίες και μετά μπορώ να «εκμεταλλευτώ» τη συσσωρευμένη καθυστέρηση για να δώσω FULLGAS στη Vanda που, με τθερμική μονάδα bgm PRO, σκαρφαλώνει έξαλλος σε όλα τα γρανάζια, τι χαρά! Βλέπω ότι ακόμη και οι άλλοι αναβάτες ξαφνιάζονται όταν τον ακούνε να τραγουδάει!
Αυτό που με εκπλήσσει σε αυτό το πέρασμα είναι ότι καθώς ανεβαίνεις σε υψόμετρο η βλάστηση συνεχίζει να παραμένει πυκνή και πράσινη. ξύλα, πεύκα, μυρωδιές από αειθαλές και βρεγμένο χώμα, όταν ξαφνικά ανοίγει, ισιώνει και ιδού το καταφύγιό μας! Η κατηγορία του Μασιμιλιάνο που χαίρεται στη σέλα με το χέρι στον αέρα μου δίνει το μέτρο αυτού που μόλις κάναμε! Είναι καλοκαίρι αλλά έχει 5 βαθμούς, έχουμε πολύ υγρασία και κρύο, αλλά όλοι είναι χαρούμενοι και χαμογελαστοί! Επίσης γιατί είμαστε επιτέλους στο καταφύγιο, όπου εκμεταλλευόμαστε τη σόμπα, διάφορα ζεστά τσάγια και υπέροχα σάντουιτς!! Χρειαζόταν!!!
Δεν έχει τελειώσει ακόμα! Ξεκινήσαμε επαναφορτισμένοι, αλλά η κατάβαση είναι ίσως ακόμη πιο δύσκολη για να κρατήσω τις βέσπες υπό έλεγχο στις στροφές και όταν φρενάρω στην κατηφόρα, το PX μου ταξιδεύει σαν σε πίστα, φτάνουμε στην πεδιάδα και… δύο τρυπήματα για τον Massimiliano και τον Gino, σχεδόν ταυτόχρονα! Το πρώτο σταδιακό δίνει στον Μασιμιλιάνο την ευκαιρία να σταματήσει με ασφάλεια, το δεύτερο αντίθετα είναι βίαιο, επικίνδυνο, γεμάτο με ολίσθηση, ευτυχώς ελεγχόμενο από αστραπιαία αντανακλαστικά και λίγη τύχη. Η αιτία; Μπούκλες από μέταλλο στην άσφαλτο. Το Tubeless είναι ο τρόπος! Ναι, όλοι πρέπει να πάρουμε το Tubeless, δεν μπορούμε να το ρισκάρουμε άλλο έτσι (το λέω στον εαυτό μου αυτό).
Τα τελευταία υποβλητικά χιλιόμετρα είναι για άλλη μια φορά στη λίμνη Iseo, στην άλλη όχθη. Ένας γκρεμός με θέα στη λίμνη, ένα συνεχές σερπαντίνα ανάμεσα σε γκρίζους βράχους και γαλάζια νερά, σχεδόν καθόλου κίνηση και ο ήχος της μηχανής του Roberto (PX 125, καθόλου πρωτότυπος) αντηχεί στους τοίχους… ουάου!
Βρισκόμαστε στο τέλος της ξενάγησης, ένα τελευταίο ζεστό τσάι με ένα τεράστιο γεμιστό μπριός μας συνοδεύει στον αποχαιρετισμό και μας προετοιμάζει για την επιστροφή! Ήταν ωραία, μαζί, σε μια βέσπα! Μια πραγματική ώθηση του “VESPISMO” που σας αναζωογονεί (και τα άσπρα γένια μαλλιά δεν είναι πια εκεί).
Με τους «Spilungons» (Dani και Barbara) και τον Romeo επιστρέφουμε μέσω του αυτοκινητόδρομου, όπου η Vanda κάνει τα τελευταία 200 χλμ. αστραπιαία. Υ.Γ. Εάν τα εισιτήρια του αυτοκινητόδρομου βραχούν, κολλάνε στον αναγνώστη προκαλώντας ουρές στα διόδια, συγγνώμη για τους αυτοκινητιστές που διέρχονται εκείνη την ημέρα, τώρα το ξέρω!!
Σε αφήνω έτσι, με αυτή τη ρομαντική φωτογραφία της Μπάρμπαρα να θαυμάζει τις καμινάδες της Μπρέσια και με την πιο όμορφη φράση που μου είπες «Πότε θα είναι το επόμενο;»
